حرف های زیادی داری …

سکوت علامت چیست ..

نمی دانم علامت رضایت است ..

یا همان جواب ابلهان خاموشی است …

معنی جدیدی به سکوت داده ای …

سکوتت را می فهمم …

یعنی انتظار …

یک اراده قوی بر هر سد و مانعی…

هر قدر هم قوی باشد..

حتی بر زمان نیز غلبه می کند…

مایوس مباش…

زیرا ممکن است آخرین کلیدی که در دست داری..

قفل را بگشاید…

همیشه کسانی از زندگی شکایت می کنند…

که چیز های غیر ممکن خواسته اند…

 اگر میخواهید بدترین نوع …

 پشیمانی عمرتان را تجربه کنید..

 وقتی عصبانی هستید صحبت کنید…

وسعت دنیای هر کس…

به اندازه ی وسعت اندیشه اوست…

پیروزی آن نیست که هرگز زمین نخوری…

آناست که بعد از هر زمین خوردنی برخیزی…

نشان دادن پیروزی آسان است…

ولی قبول کردن شکست آسان نیست…

روز های سخت همیشه…

دوستان واقعی را معلوم خواهد کرد…

مثبت باشید مهم نیست چه کسی شما را آزرده…

یا خرد کرده است ..

مهم این است چه کسی همیشه همراه و باعث لبخند شما بوده است…

چه بر سر ما آمد..؟

که «سلام»ساده‌ترین واژه میان آدم‌ها…

برایمان تبدیل به دشوارترین واژه شد…

چنان که برای بیانش..

باید به دنبال بهانه بگردیم…

کوه ها با قله ها و دریاها با موج ها زندگی پیدا می کنند؛

رودها در جاری شدن معنا پیدا می کنند؛

و علف ها در سبز شدن؛

و انسان ها، همه ی انسان ها با عشق، فقط با عشق …

کوه ها با قله ها و دریاها با موج ها زندگی پیدا می کنند؛

رودها در جاری شدن معنا پیدا می کنند؛

و علف ها در سبز شدن؛

و انسان ها، همه ی انسان ها با عشق، فقط با عشق …

به دست آوردن ۱۰۰۰ دوست تو یه سال…

ممکن نیست..

اما دستیابی به یک دوست برای ۱۰۰۰ سال..

امکان پذیر است…

בلـــَم گرفتــﮧ… از همــﮧ ی بــی تفآوتــی هآ… از همــﮧ فــَرآموشی هآ… از  بــی

اعتمــآدی هآ…

کــآش معلــمی بود و انشــــآیی مــی خوآســت…

“روزگــآر خوב رآ چگونــه مــی گــُذرآنید؟؟

متــــــــاسفم…

نه برای تو که دروغ برایــــت خـــود زندگیست…

نه برای خودم که دروغ تنهـــا خط قرمز زندگیـــستــــ بـــرایم….

متاسفم که چرا مزه ے عشـــــــق را….

از دستـــــــــ تــــــو چشیــــدم….

تا همیشه در شکـــــــــــ دروغ بودنش بمـــانم….

کاش …
پرده میدانست …
تاپنجره باز است فرصت رقصیدن دارد…!!!

آهای کافـﮧ چی …

در این روزهاے پر رفت و بی آمد

ندیدی عزیزی را کـﮧ تمام ِ تلاشش در رفتـטּ بود و نماندטּ ؟

این آخرے ها خبر دیدنش را در کافـﮧ اے بـﮧ مـטּ دادند ؛

اگر رفتـﮧ کـﮧ هیچاگر باز هم آمد تو قهوه ای تلخ تر از تمامی تلخ ها بـﮧ حساب مـטּ برایش بریز ,

اگر از تلخی اش گلـﮧ و شکایتی کرد بگو :فلانی گفت :این تلخی در برابر رفتنت هیچ است .

بگو : کـﮧ فلانی در بـﮧ در این کافه بـﮧ آטּ کافه در پی تو بود بی انصاف !آهای کافـﮧ چی حواست با مـטּ است ؟

شـــاید برایت عجیب ســت این همه آرامشـــم !

خــودمـــانی بگویــم ؛ …

به آخر که برسی ، دیگر فقط نـــگاه میکنــی . . .

شک کرده بـودم کسی بین ماست !

حالا یقین دارم “مـن” بین دو نفر بودم !

چقدر تفاوت وجود داشت بین واقعیت و طرز فکر من!

میگوینــد: بــاران کــه میزنــد …

بــوی ” خــاک “ بلنــد می شــود …

امــا …

اینجــا بــاران کــه میزنــد …

بــوی ” خاطــره ” بلنــد میشــود …!

انصـــاف نبـــود …

رفــتنت با خــودت بـاشــد ،

فـــرامـــوش کــردنت بــا مــن …

شهـــامــت مــی خواهــد …

ســـــرد بــاشــی …

و گــرم لبخنــد بزنـــی ..!